เริ่มต้นอย่างไรดี.. หากเขียนแบบไม่เป็นเรื่องเป็นราวเขียนได้ พอเอาจริงก็เขียนไม่ออก อยากเล่าเรื่องกาแฟ แต่ทว่ามันมากมาย จนเลือกไม่ถูกว่าจะเอาเรื่องใดมาเล่า จึงขอเอาเรื่องของ “กาแฟสดดำ” ครั้งแรกในชีวิต ที่ลิ้นได้สัมผัสถึงรสกาแฟสด
ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน และก่อนหน้านั้นอีกหลายปี ผมรู้จักกันกับกาแฟทรีอินวัน (Three in one) จากทรีอินวัน ก็หันมาคบกาแฟแบบผงมาชงเอง และล่วงวัยจากมอปลายสู่มหา’ลัย จนเข้าสู่วัยทำงาน ก็ยังพึ่งกาแฟผงสำเร็จรูปอยู่
เมื่อผ่านไป ซึ่งก็นานพอ นานจนผมจำไม่ได้ว่า ที่ที่ผมกับกาแฟสดเจอกันครั้งแรกชื่อร้านอะไร ย้อนไปในช่วงที่ผมทำงานใหม่ ต้องเดินทางประจำ อุตรดิตถ์ แพร่ ลำพูน เชียงใหม่ ประมาณนี้ ส่วนใหญ่เดินทางด้วยรถประจำทาง หลังติดเบาะก็หลับ ไม่ต้องสนใจสิ่งใด และด้วยบุญนำพาให้มาเจอกันกับกาแฟสด คือในวันหนึ่ง หัวหน้าภาคเทคโนฯ ที่ไม่ใช่หัวหน้าผม.. แต่ผมหน่ะ ไปขลุก ไปคลุกอยู่ที่ภาคเทคโนฯ เป็นประจำ หัวหน้าจะไปเชียงใหม่ ชวนติดรถไปด้วย ท่านทำธุรกิจอยู่ที่เชียงใหม่ ผมก็ตอบตกลงทันที ประหยัดค่ารถ 55 แถมเร็วกว่าด้วยรถเก๋งสปอร์ตสองประตู
ครานี้ไม่หลับ..เพราะว่าหัวหน้าชวนคุย ถึงแม้ท่านคุยไม่สนุก แต่ได้สาระทุกคำพูด แล้วหัวหน้าบอกว่า “แวะดื่มกาแฟมั้ย…” เราเป็นเด็กคงปฏิเสธไปได้และถือว่าตกลง
หัวหน้ามีร้านประจำ คือร้านนี้ ที่นึกชื่ออย่างไรก็นึกไม่ออก เป็นร้านกาแฟสดที่ใหญ่ ร้านจะอยู่บริเวณสามแยกแม่จั๊วะ ถ้าเรามาจากอุตรดิตถ์ พอถึงแยก เลี้ยวซ้าย เข้าทางหมายเลข 101 มาทางลำปาง ไม่ถึงห้าร้อยเมตร ปัจจุบันถ้าร้านยังอยู่ ร้านคงอยู่ทางขวามือ
รถจอดเทียบท่า กลิ่นหอมมาแต่ไกล หัวหน้าไปที่เค้าเตอร์ สั่งกาแฟอะไรสักอย่างเป็นภาษาอังกฤษซะด้วย ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักกาแฟแต่ละอย่างหรอก รู้จักแต่เนสกาแฟ มอคโคน่า เขาช่อง.. จนปัจจุบัน ก็ยังรู้ไม่หมดมันหลากหลายมาก
ตอนนั้นนิ่งไปนานเลย จนคนขายถามย้ำ..รับอะไรดีค่ะ
เอารัยดีว้า..นึกได้ เอาอันนี้…มีแน่นอน ‘กาแฟเย็น’ สั่งแล้วผมกับหัวหน้ามานั่งโต๊ะนั่งคุยกันไป
มาแล้ว หอมมาแล้วของหัวหน้าหอม หอม หอม ..หัวหน้าถามว่าสั่งอะไร ผมบอก ‘กาแฟเย็นครับ’ ซักพักของผมก็มา … ว่าแต่ทำไมมันไม่หอม แต่ก็คงเป็นปกติกาแฟเย็นหอมน้อยกว่ากาแฟร้อนอยู่แล้ว
พอหัวหน้าเห็น ท่านก็บอกผม “มาร้านแบบนี้ต้องทานกาแฟสด เดี๋ยวผมสั่งให้ใหม่…เอากาแฟร้อนนะ”
ระหว่างรอหัวหน้าก็เล่าเรื่องกาแฟแกล้มกาแฟ บอกว่าบางทีถ้าเราสั่งกาแฟเย็น บางร้านจะใช้เม็ดกาแฟที่ไม่ได้แยกชนิดของการคั่ว คือประมาณว่าไม่ได้พิถีพิถันเรื่องกลิ่นและรส เพราะยังงัยก็ต้องปรุงเหมือนกาแฟเย็นทั่วไป
สักพักก็ได้ มาแล้ว..ทีนี้ของจริง หอมมาก
หัวหน้าแอบกระซิบ ” ชิมดูก่อน รสชาติกาแฟสด”
ผมสูดกลิ่นหอมของกาแฟ แล้วจิบ…ป๊าด!!! ขม นุ่มไม่บาดลิ้น ไม่เปรี้ยวเหมือนกาแฟสำเร็จรูป
แว๊บนั้นเอง ผมรักกาแฟสดทันที และเป็นกาแฟสดดำอีกด้วย
..ชิมพอแล้วผมก็แต่งรสกาแฟด้วย น้ำตาลและครีม ซึ่งไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ (ครั้งแรกครับ..ครั้งแรก)ระหว่างนั้นหัวหน้าก็เล่าเรื่องกาแฟต่อแล้วบอกว่าต้องศึกษาเรื่องกาแฟไว้บ้างพอรู้ และยังมีอีกมากมายที่คนเราอยู่ใกล้กาแฟแต่ไม่รู้จักกาแฟ
แล้วพักระหว่างทางก็หมดลง..พอสดชื่นแล้วจึงเดินทางต่อ
นับแต่นั้นมาเวลาเดินทางไปไหนต้องกาแฟสดเท่านั้น ถ้าอากาศเย็นหน่อย “สดดำ ..อเมริกาโน่ร้อน” ถ้าอากาศร้อนก็ให้หรูหน่อยเป็นภาษาอังกฤษ ice americano ^_^
และเดี๋ยวคราวหน้าจะมาต่อเรื่องที่ผมพา กาแฟสด…ดำมาอยู่ในบ้าน
